BİR ÖLÜMÜN HATIRLATTIKLARI

Geçtiğimiz Cumartesi günü, Yalova taziye haberlerinde öğrendim ve çok üzüldüm. TİGEM’den babamın, kalan son çalışma arkadaşlarından ,Yahya Yavuz abiyi kaybetmişiz.

Yahya abi, TİGEM’in idare bölümünde ,çaycılık yapardı. Her zaman, neşeli şakacı, biriydi. O zamanlar lisede okuyordum, her gün evimize aldığımız Hürriyet gazetesini idareye gelirdi. Bende okumak için almaya gittiğimde, konuşurduk, kendisi ile idarede çalışanların, şakalarına gülüp, geçer hiç alınmazdı.

Lise, son sınıfa gelmiştim . O yaz üniversite sınavına girmiştim . Yalova’da ,sınav yapılmadığı İçin ,İstanbul’da Beşiktaş’ta , Barboros Hayrettin ilkokulunda ,sınava girmiştim. Bayağı iyi geçmişti, sınavım, kazanacağımdan emindim. Hatta, rahmetli babam nasıl geçti diye sorunca, bir yeri kazanırım baba demiştim. Neyse, girdiğim, üniversite imtihanın sonuçlarının, açıklanacağı zaman gelip çatmıştı. O zamanlar, puanınla birlikte , kazandığın üniversite ve bölümde bildirildi. Eylül ayının ortalarıydı ,tikemde oturduğumuz lojmanın ,balkonunda sonuçları ,heyecanla bekliyordum . İdarenin bulunduğu taraftan, Rahmetli Yahya abinin, elinde bir zarfı sallayarak, bizim eve doğru ,geldiğini gördüm.

Bir taraftanda, “Erol, Erol” diye bana, sesleniyordu, bende heyecanla, ona doğru koştum. Elindeki zarfı göstererek, Ankara mimarlığı kazanmışsın diye bağırıyordu. Sevinçle birbirimize sarıldık. İşte o gün bana, üniversiteyi kazandığım, haberini veren Yahya abi Cumartesi günü ,rahmetli oldu. Kendisi ile Yalova’da her zaman karşılaşır, hal hatır sorardık. Dostluğumuz nerdeyse, elli küsur yıldır sürdü. Yahya abi ruhun şad, mekanın cennet olsun inşallah.

1975 senesi yazı, benim için ,önce bir acı  bir olay ,ile başlamıştı. İlkokul arkadaşım ,Önder Şemenoğlu ile tigemin kantininde karşılaştık. Ne aradığını sordum, oda mendireğe yüzmeye geldiklerini, yemek için ,bişeyler satın almak istediğini söyledi. Kantin kapalıydı. Birlikte, sahile kadar yürüyüp, muhabbet etmiştik . O mendireğe yüzmeye, bende gazinoya, arkadaşlarımın yanına, oturmaya gitmiştim. Yaklaşık yarım saat arkadaşlarla oturmuştukki , denizde yüzenlerin, arkadaşımız boğuldu ,bağrışlarını duyduk.Kalkıp ,koşarak yanlarına gittik. Denize atlıyanlar, birazdan ,denizden birini çıkardılar. Boğulmuş, sesleri beynimde yankılandı. Denizden çıkarılan ,Maalesef benim yarım saat önce konuştuğum ,arkadaşım Önder Şemenoğlu idi. işte bu acı olaydan sonra 0 sene ,üniversiteyi kazanmıştım..

Ama ben liseden arkadaşım, Kemal Kansu ile birlikte  ,kaptan olmak ,hayalindeydim. ikimizinde, puanları o zaman, İstanbul Beşiktaş’taki ,yüksek denizcilik okuluna ,yetiyordu müracaat günü ,birlikte ,kalktık İstanbul’a gittik. Kayıt olmak İçin sıraya girdik, beklerken, Kemal benim amca oğluda, bu okulda okuyor ,gidip bakayım,buradamı dedi. Biraz sonra, yanında amcasının oğlu ile geldi. Kemalin, Amca oğlu bize hangi bölüme kayıt olacaksınız ,diye sordu , bizde Güverte , kaptan olmak istiyoruz dedik. Puanlarımızı sordu ,benim fen puanım 448 ,Kemalin puanı 453 tü. Sizin puanlarınız yüksek, gelin siz makinayı yazın, ilerde denizden, sıkılırsanız makine mühendisliği diplomanız olur, gemiciliği bırakır, karada çalışırsınız dedi. Bize bu fikir, Cazip geldi ve ikimizde kaptanlık yerine makina bölümünü yazdık. Bir hafta sonra, listeler asıldı. Güverte en düşük, 430 puanla, makina ise 450 puanla ,öğrenci almıştı. Kemal kazanmış, ben ise 2 puanla kaybetmiştim. Amcasının oğlu ,okul tatil olmasına rağmen ,tesadüfen orda olması , benim hayallerimin mesleği, kaptan olmama ,engel olmuştu. Tabii bende ,kazandığım okul olan ,Ankara Devlet mühendislik ve mimarlık akademisi, mimarlık bölümüne ,devam edip ,mimar oldum. İnsan hayatındaki, en önemli ,dönüm noktalarından biriydi, benim için , bu anlattıklarım. Rahmetli Yahya abinin ,vefatı aklıma o ,1975 Yalova yazında ,yaşadığım olayları ,getirdi aklıma . Ben her zaman ,beklediğim bir iş olmadığında ,bunda da bir hayır vardır derim. Demek ki, kaptan olmamamda da  benim açımdan, bir hayır varmış.

İleri ki yazılarımda, üniversite yıllarımda, yaşadığım olayları da anlatırım.